A pesar de sumar un punto -de casualidade, fixemos méritos para coller o bus de volta coas mans valeiras- o partido foi unha auténtica basura infumable. Así que non penso complicarme e, có fin de facer un undecálogo que aburra algo menos co partido, vou falar dos Heredeiros da Crus e da música galega.
1 · Antes de nada, por que motivo elexín este tema para facer unha disertación? Básicamente porque decidín ambientar este pedazo de escritura con algo de música e o amigo Spotify, que me coñece ben, suxeriu o Jard rock con fe que aínda soou o pasado sábado mentres preparaba a lista da compra.
2 · Unha das primeiras lembranzas que teño dos de Ribeira remóntase á casa dos meus pais, cando a nosa habitación (de meu irmán e máis miña) era aínda a orixinal, non a de despois. Trouxérannos os Reis un loro Sony no que ademáis de soar cedés de hits de dance da época, petaban moitos recompilatorios de Iron Maiden (o máis glorioso deles fora un que titularamos Kaste máis eu “The book of life”) de varios de rap, o La paja en la farola de Juanpa y la raja que lle-lo regalaramos a Elvis polo cumple, que logo gravara eu e que aínda debe de andar polo coche; outro megamix que fixera Ferreiro con Blink 182, Offspring, Queen, Blondie, o Unforgiven de Metallica e tamén o Nothing else matters e máis hits dos que non me lembro.
3 · Ah, tamén de Ferreiro tiña o Pure frosting (orixinal) de The presidents o cal contiña unha versión moi chula do Video killed the radio star.
4 · Non me digades como, pero ese mesmo disco está agora na miña casa e soa de cando en vez na vella cadea musical que teño. Cousas da vida.
5 · Bueno, o caso é que unha das primeiras lembranzas que teño dos de Ribeira remóntase a ese loro Sony de cor medio violeta que petaba a Cristo -e que agora aproveita meu pai na finca, por certo-. Meu primo Alberto aparecera na casa coa Cuadrilla de Pepa a loba orixinal na casa e deixáramo para gravalo. Por suposto non o gravei e no seu lugar púxeno milleiros e milleiros de veces. O quero josar era un auténtico himno que, aínda que eu non tiña tanto mundo como agora, comprendía sobradamente todo o que os Heredeiros cantaban.
6 · A cuadrilla de Pepa a loba molaba porque era un álbum completamente rudimentario a tódolos niveis, no que tiñas que facer virguerías para comprender o que dicían (e xa non só polo marcado acento que os caracterizaban e as expresións que empregaban), senón pola calidade en sí do disco. Voces moi baixas e instrumentos moi altos impedían comprender ben as súas letras.
7 · Facíanme graza porque tocaban rock en galego, que molaba moitísimo; polo acento que tiñan, lóxicamente, polo descaro có que cantaban, porque empregaban palabras e expresión políticamente incorrectas e, como sabedes iso para un adolescente é mel. E molaban tamén porque medraran comigo e co bocata de chourizo mentras vía o Xabarín.
8 · Primeiro o mundo de Beakman e logo Songoku. Dios, aquelo era a hostia! Pedazo de infancia máis boa, máis auténtica e máis enxebre tivemos grazas ao Xabarín club. Pénsalo agora, dende fora e con perspectiva, e é unha verdadeira pasada. Medramos escoitando a Siniestro Total, os Diplomáticos de Monte Alto, Aerolíneas Federales, Miguel Costas, o Maestro Reverendo, Manquiña, Killer Barbies, Heredeiros da Crus…
9 · A bagaxe cultural que nos proporcionou o Xabarín no eido musical foi unha auténtica barbaridade. Cal era a música comercial daquelas? En Galicia non o sabíamos, é non nos facía falta!
10 · Meus pais, ademáis, sempre escoitaron música galega e, dende pequeniño, canto o hits da Roda, Fuxan os Ventos, Ana Kiro, a Quenlla, Petapouco… Petapouco molaba moito, eran os máis animados e tíñanme moito chiste as súas letras. Meu pai poñía o cassette deles nas ceas cós seus amigotes, cando eles tamén xa estaban algo animados despois de cear e todo o mundo a cantar, bailar, rascar a botella de anís ou dar palmadas ao son. Gratos recordos.
11 · Nembargantes, dese grupo, foi a Roda o grupo que máis escoitei, a quenes puiden vir en directo nas festas de Rábade hai sabe Dios cantísimo tempo. Lembro con agarimo a Fito e a súa barba… Vaia historias!
Así que nada. Partidos aburridos traen, ás veces, undecálogos alternativos.
Fanes, haters e todo aquel que escoita música galega en calquer tipo de estilo, saúdasevos.
Foto principal: Jard Rock con Fe, dos Heredeiros.
PD: Non perdades a crónica das rapazas do PM Friol CD Lugo que fixo Javi.