Artículos

Sin Pita no hay paraíso

por Ramón Rivas 25 enero, 2017
Tiempo de lectura: 3 minutos

La relación de Carlos Pita con la afición del Lugo es como la de un matrimonio de octogenarios. No hay partido en que por una cosa u otra no le critiquemos, pero en el fondo sabemos que no podemos vivir sin él. Que si vaya pachorra, que a ver por qué juega andando, que si no puede con su alma… pero el dato que daba ayer Marta de Dios en La Voz era aplastante: más de dos años llevamos sin ganar un partido en el que el coruñés no esté sobre el campo. Así de simple y contundente.

Y el otro día lo pudimos comprobar. Ya no es que el equipo se resienta sin su faro en el centro del campo, es que su influencia llega a límites de condicionar por completo el planteamiento inicial de este Lugo. Ante el Nàstic, toda la trama del encuentro se redujo a dos equipos implicados intentando empujar hacia la portería rival con mucha insistencia y corazón, pero sin ningún tipo de plan previamente establecido y mucho menos con la confianza suficiente para marcar las diferencias a partir de una posesión eficaz. Y ahí es donde echamos en falta al 5.

Con un Sergio Gil totalmente superado por ritmo y actividad y conscientes de las carencias técnicas de Seoane, los rojiblancos apostaron por un intercambio de golpes, un toma y daca sin cuartel en el que cualquiera de los dos contendientes, seguramente el que acertara más en las áreas, se podría llevar el gato al agua. Y fue el Nàstic, como podría haber sido el Lugo. No hubo dominadores ni dominados; sí vencedores y vencidos.

La enseñanza es clara y ya no es nueva: nunca el talento, por intermitente o díscolo que pueda llegar a ser, sobrará encima de un terreno de juego. Porque en un momento donde cada entrenamiento se diseña al milímetro, cada estadística se estudia detenidamente y cada aspecto del juego se analiza hasta lo extenuante, las diferencias residen en aquello que ni se entrena ni se puede mejorar, ya que es innato: la calidad.

Por último, cambiando de tercio, y aunque el compañero Xabi ya habló con contundencia por todos nosotros, me gustaría añadir un recordatorio para todos aquellos frustrados e ignorantes que en vez de bajar al campo a animar a su equipo, lo hacen con la expectativa de verlo fallar para así poder soltar sus peroratas y dárselas de entrenadores con los ya repetitivos “era visto”, “esto xa o sabía eu”. Para ejemplo de ello esta semana, en la que el equipo incorpora a un futbolista de 19 años, internacional hasta ahora en todas las categorías con Ucrania, titular indiscutible en la Primera División del país y con expectativas reales de llegar a la selección absoluta, lo hace además cubriendo una posición necesitada de refuerzos y en calidad de cedido con una opción de compra opcional, y en vez de leer comentarios de expectación o como mínimo de reserva ante la llegada de un jugador al que ninguno de nosotros hemos visto jugar en nuestras vidas, lo que se puede leer en el foro de aficionados del Lugo es: “Ojito al nuevo, cheira a saquesada desde aquí. Cuánto nos desfalcará con este?”. Nada que añadir.

Cuando el Lugo vuelva a Segunda B o Tercera, que es lo normal para un club de su dimensión, tendremos lo que nos merecemos. Por el momento, lo único que está claro es que tanto a nivel deportivo como institucional el Club Deportivo Lugo lleva varios peldaños de ventaja a su afición, que ni es numerosa ni muestra una actitud acorde con lo que está viviendo. Los que pitáis a un jugador nada más saltar al campo u os marcháis del partido antes de que termine soltando barrabasadas hacia unos jugadores que acaban de firmar la mejor primera vuelta en la corta historia de esta institución en Segunda División, os podéis quedar en casa, de verdad de la buena que no os echaremos de menos.

Foto de Xabi Piñeiro para Lugoslavia.

Comparte:

2 Comments

LOLOLO 26 enero, 2017 at 17:10

Non me parece para nada que o feito de criticar a fichaxe de Kravets sexa “dársela de entrenador”, e discrepo moito máis cando te atreves a exemplificar iso comparándoo cos pitos a Brayan Perea e coa xente que se marchou tralo gol do 2-3.
Kravets é un rapaz ucraniano de 19 anos que non leva máis de 20 partidos xogados a alto nivel, Como se vai adaptar ben a unha liga tan particular e esixente coma a segunda división española, cando nin coñece a liga, nin o fútbol español, nin a cultura nin tan sequera o idioma?? Ademáis hai que ter en conta que a Liga Ucraniana ben dun parón de máis dun mes, En que condicións de forma chega? Hai que ter en conta tamén que Leuko non o está facendo mal e entre iso e a adaptación, De cantos minutos vai dispoñer Kravets? Se se quixese un reforzo real para o lateral está temporada sería moito mellor buscar xente con experiencia na categoría e se se quixese un rapaz novo para axudar a progresalo e darlle minutos, pois, Para que temos un filial?? Porque Saqués énchese a boca de falar de canteira pero oportunidades as mínimas.
E respecto ao que comentan como “saquesada”, pois si, a min paréceme normal que se pense así. E é que o noso presidente é un empresario que puxo un millón e medio de euros para a compra do clube, cos claros obxectivos de facer negocio. É por iso que a xente pensamos que algún interés estrano terá en traer a un rapaz dun sitio a máis de 3000 km de Lugo e que nin é o máis axeitado, nin nada ten que ver con nós futbolistica e culturalmente.
Despois sobre o que comentas de que o Lugo está institucionalmente por riba da súa afección, aquí si que é pra tolear. Pois vaia nivel que ten o Lugo como institución, que despide a un xogador sen dar motivos ao público e declarando o propio xogador que o botaron por non saudar ao presidente; só coñecemos esta versión. Despois está o feito de que a dous xogadores dos máis queridos pola afección non se lles deixe despedirse no último partido da temporada dos seus afeccionados. Tampouco viría mal lembrar como se deron as baixas ao acabar a liga, sacouse unha nota de prensa, publicouse na web e vía, así se enteren (por certo, tampouco se aclarou quen deu as baixas estas, porque naquel intre non contábamos nin con director deportivo, nin con treinador). Son estas as formas dunha institución?? Por favor. E así mil exemplos máis, non confundamos a labor social do club que si que é brillante, coas formas que se están dando como institución.
Un saúdo.

Reply
Ramón 26 enero, 2017 at 17:28

Dende Lugoslavia, e eu persoalmente, criticouse ao clube cando se fixeron cousas mal feitas, como as saídas de Milla, Toni Otero ou Jon García. Aínda así, manteño a perspectiva de que a institución se está a comportar mellor que a afección en moitos aspectos.

Reply

Deja un comentario